THE CULTURAL RELEVANCE OF INDONESIAN PHRASEOLOGICAL UNITS AS CONTRASTED WITH POLISH

Przemysław Wiatrowski

doi:10.22146/jh.6398

THE CULTURAL RELEVANCE OF INDONESIAN PHRASEOLOGICAL UNITS AS CONTRASTED WITH POLISH

https://doi.org/10.22146/jh.6398

Przemysław Wiatrowski^(1*)

(1) Faculty of Polish and Classical Philology, Institute of Polish Philology, Department of Contemporary Polish Language Grammar and Onomastics, Adam Mickiewicz University, Poznań, Poland
(*) Corresponding Author

Abstract

This article discusses Indonesian set phrases, a research area not previously investigated by Polish scholars. The aim is to analyze expressions which reveal the cultural specificity of the Indonesian speech community. Specifically, the author is concerned with two categories of multiword expressions. One of them is lexical combinations which preserve observations characteristic of the Indonesian speech community. These are reflected in a system of lexical connotations drawn upon in the process of semantic motivation of idioms. The other is expressions made up of units which are specific to Indonesian culture. The cultural relevance of Indonesian multi-word combinations is examined against the background of the Polish language. By examining research material derived from dictionaries of phrases and collocations and general dictionaries of the Indonesian language, the author provides insights into the way of thinking and responding to reality which is embedded in the language and in the collective experience of members of the Indonesian community.

Keywords

connotation, cultural relevance, Indonesian language, linguistic relativity, multi-word expression, Polish language

Full Text:

PDF

References

Adelaar, Alexander. (2005). “The Austronesian Languages of Asia and Madagascar: a Historical Perspective”. In Alexander Adelaar & Nikolaus P. Himmelmann (eds.) The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. London and New York: Routledge, 8-26.

Alvi, Hasan, Dardjowidjojo, Lapoliwa, Hans & Moeliono, Anton M. (2003). Tata Bahasa Baku Bahasa Indonesia. Jakarta: Balai Pustaka.

Ana, Haerun. (2014). “Contrastive Study of Aspect between Muna and Indonesian Languages”. Jurnal Humaniora, 26, 84-92.

Anusiewicz, Janusz. (1995). Lingwistyka kulturowa. Zarys problematyki. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

_____& Skawiński Jacek. (1996). Słownik polszczyzny potocznej. Warszawa-Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Badudu, Jusuf S. (1992). Cakrawala Bahasa Indonesia II. Jakarta: Gramedia.

______. (2009). Kamus Ungkapan Bahasa Indonesia. Jakarta: Rineka Cipta.

Bartmiński, Jerzy. (2007). Stereotypy mieszkają w języku. Studia etnolingwistyczne. Lublin: UMCS.

______. (2009). Językowe podstawy obrazu świata. Lublin: UMCS.

Bąba, Stanisław & Liberek, Jarosław. (2001). Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny. Warszawa: PWN.

Berthemet, Elena. (2011). “Motivation of Idioms and Proverbs in a Contrastive Perspective”. In J. Szerszunowicz, B. Nowowiejski, K. Yagi & T. Kanzaki (eds.) Research on Phraseology in Europe and Asia: Focal Issues of Phraseological Studies. Vol. 1. Białystok: University of Bialystok Publishing House, 229-245.

Boers, Frank & Murielle Demecheleer. (2001). “Measuring the Impact of Cross-Cultural Differences on Learners’ Comprehension of Imageable Idioms”. ELT Journal, 55/3, 255-262.

Burszta, Wojciech. (1986). Język a kultura w myśli etnologicznej. Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze.

Chaer, Abdul. (2002). Kamus Ungkapan Bahasa Indonesia. Jakarta: Rineka Cipta.

______. (2007). Leksikologi & Leksikografi Indonesia. Jakarta: Rineka Cipta.

______. (2011). Tata Bahasa Praktis Bahasa Indonesia. Jakarta: Rineka Cipta.

______. (2012). Linguistik Umum. Edisi baru. Jakarta: Rineka Cipta.

______. (2013a). Fonologi Bahasa Indonesia. Jakarta: Rineka Cipta.

______. (2013b). Pengantar Semantik Bahasa Indonesia. Jakarta: Rineka Cipta.

Djajasudarma, Fatimah T. (2013). Semantik 2. Relasi Makna Paradigmatik-Sintagmatik-Derivasional. Bandung: Refika Aditama.

Dobrovol’skij, Dmitrij & Piirainen, Elisabeth. (2005). Figurative Language: Cross-cultural and Crosslinguistic Perspectives. Oxford: Elsevier.

Forshee, Jill. (2006). Culture and Customs of Indonesia. Westport-London: Greenwood Press.

Goshkheteliani, Irine. (2013). “Idioms in Crosscultural Communication”. In J. Szerszunowicz, B. Nowowiejski, K. Yagi & T. Kanzaki (eds.) Research on Phraseology Across Continents. Vol. 2. Białystok: University of Bialystok Publishing House, 19-36.

Jedamski, Doris. (1987). Sprachpolitik in Indonesien. Anmerkungen zum Verhältnis von National- und Regionalsprache und Schriftlichkeit. Hamburg: Hamburg University Press.

Kamus Bahasa Indonesia. 2008. Jakarta: Pusat Bahasa.

Kamus Besar Bahasa Indonesia. Edisi keempat. 2008. Jakarta: Gramedia.

Keraf, Gorys. (1990). Linguistik Bandingan Tipologis. Jakarta: Gramedia.

Kłosińska, Anna, Sobol, Elżbieta & Stankiewicz, Anna (prod.). (2005). Wielki słownik frazeologiczny PWN z przysłowiami. Warszawa: PWN.

Kridalaksana, Harimurti. (1993). Kamus Linguistik. Jakarta: Gramedia.

Lewicki, Andrzej M. & Pajdzińska, Anna. (2001). “Frazeologia”. In J. Bartmiński (ed.) Współczesny język polski. Lublin: UMCS, 315-333.

Lewicki, Andrzej M. (2003). Studia z teorii frazeologii. Łask: Oficyna Wydawnicza Leksem.

Lisowski, Tomasz. (2004). “Yeoucheoreom gyohwalhan czyli chytry jak lis. Kilka uwag o genezie polskich i koreańskich frazeologizmów”. In J. Liberek (ed.) Studia nad polszczyzną współczesną i historyczną. Prace dedykowane Profesorowi Stanisławowi Bąbie w 65-lecie urodzin. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie Studia Polonistyczne, 189-196.

Maisa, Sridhar & Karunakaran, T. (2013). “Idioms and Importance of Teaching Idioms to ESL Students: A Study on Teacher Beliefs”. Asian Journal of Humanities and Social Sciences, 1/1, 110-120.

McCarthy, Michael & O’Dell Felicity. (2008). English Idioms in Use. Cambridge: Cambridge University Press

Muslich, Masnur. (2008). Fonologi Bahasa Indonesia. Tinjauan Deskriptif Sistem Bunyi Bahasa Indonesia. Jakarta: Bumi Aksara.

Nagórko, Alicja. (1994). “Z problemów etnolingwistyki-jak porównywać języki i kultury?”. Poradnik Językowy, 4, 4-14.

Nur, Tajudin. (2011). “Analisis Kontrastif Perspektif Bahasa dan Budaya Terhadap Distingsi Gender Maskulin Versus Feminin dalam Bahasa Arab dan Bahasa Indonesia”. Jurnal Humaniora, 23, 269-279.

Pajdzińska, Anna. (1988). “Udział konotacji leksykalnej w motywacji frazeologizmów”. In J. Bartmiński (ed.) Konotacja. Lublin: UMCS, 67-82.

Pateda, Mansoer. (2010). Semantik Leksikal. Jakarta: Rineka Cipta.

Skorupka, Stanisław. (1967). Słownik frazeologiczny języka polskiego. Vol. 1-2. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Sneddon, James N. (2003). The Indonesian Language. Its History and Role in Modern Society. Sydney: UNSW Press.

Suwandi, Sarwiji. (2008). Semantik. Pengantar Kajian Makna. Yogyakarta: Media Perkasa.

Szerszunowicz, Joanna. (2011). Obraz człowieka w polskich, angielskich i włoskich leksykalnych i frazeologicznych jednostkach faunicznych. Białystok: Wydawnictwo UwB.

Torchia, Christopher. (2007). Indonesian Idioms and Expressions. Colloquial Indonesian at Work. Singapur: Tuttle Publishing.

DOI: https://doi.org/10.22146/jh.6398